یه خاطره از فردا...

آلبومه قشنگیه... تو این آلبوم من مسری رو خیلی دوس دارم و چنتا دیگه ...  گفتم یه یادیم از عمواحسان کرده باشیم که برادرزاده ی بدی نباشیم ... یه خاطره هم می گم از امروز   برو واسه دوستات تعریف کن ...

نمی دونم ساعت چند بود که حس کردم یکی تو اتاقمه  بیدار شدم دیدم مامانمه میگه پاشو می خوایم با خاله ها بریم پارک بانوان ... ساعتو نگاه می کنم :۶ صبحه  می گم :مطمئنی میریم پارک بانوان؟؟؟؟؟احیانا قصد رفتن به کله پزیو ندارین؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ شایدم می خواین برین کله پزیه پارک... یعنی در این حد با امکانات؟؟؟؟؟؟؟؟؟ اصلا داریم ؟؟؟؟؟اصلا میشه؟؟؟؟؟؟؟  میگه پاشو دخترم (مثلا می خواد خرم کنه ...) احساس کردم باید خودمو واسه یه مسابقه آماده کنم؟چون از اونجایی که خاله وسطی اعتماد به سقفه آخرین نفرم بیاد کار پیش اومده خوب دیگه   درک کن    ولی اگه یه روزی  که خدا اون روزو نیاره   ۴:۳۰ بشه ۴:۳۰ + ۱    ما عادتمونه دیر می کنیم همش ...  بعد از چرخش ۷۲۰ درجه ای و مقداری کشش بلند شدم ... پس از طی ۴ چهار قدم    زررررررررررررررررت   خوردم تو دیوار و اون لحظه بود که فهمیدم در اتاقم چه بد جاست ... دیشبم که طبق معمول همیشه ۲ خوابیده بودم   دیدم نه نمیشه اینجوری   باید برم حموم تا چشام واشه   کار از دستشویی هم گذشته بود   بیبین در چه حد دیگه... کارای ما که تموم شد خاله کوچیکه سر رسید ... رفتیم دنباله مامان بزرگه ... وااااااااااای ... عجب چیزیه خدای من ... مامان بزرگه تازه برنج گذاشته واسه بابابزرگه... این هیچی حالا ...  مامان بزرگه  لباس انداخته تو ماشن کوچیکه در حاله شسته شدنن لباسا  تازه تو حیاط لواشکه در حال آفتاب گرفتنم دیدیم    مامان بزرگه رو نکرد ولی به قول خاله کوچیکه فکنم اونم صبح گذاشته بود  زنگیدیم خاله وسطی میگه دارم کوکو درست می کنم   بعدم فهمیدم خاله بزرگه میگه نمیاد  آخه دختر(ه)خاله بزرگه (یعنی هم با ه بخون هم بی ه) (که خیلی عزیزه واسه من مثه خواهر ) کلاس زبان داره و امکان نداره یه جلسه نره چون عقب می مونه   مدیونی اگه فکر کنی واسه رو کم کنیه .........   به این دلیل خاله نمیاد   که اونم دلش نسوزه ... خلاصه با همه این تفاسیر (که کمیشو بخاطر زیق وقت و کمیشم بخاطر مسائل امنیتی سانسور کردم) رسیدیم به یکی از مراکز عقده گشایی ... خدا خیر بده خیرین پارک سازو که یه کاری کردن اینا یکمی دلشون واشه ... قابل توجه گلی و کیمی   اونجاهم رفتم   برعکس کلی شلوغ بود   خلاصه جای همه مخصوصا آرش خالی بود   ههههههههههههه  البته نه پیش من    پیشه .... خوب بگذریم ... با همه این تفاسیر روز خیلی خوبی بود ... خاطره شد ...  

یه خاطره گفتم من   تو هر چقد دوس داری بگو ما بخندیم   

ما را در خاطرات خود شریک بدانید  

                                           ستاد بیکاران  

                                                                                       امضا:مهدیس 

مگه میشه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

 فیتیله ی شمع از شمع پرسید :

چرا وقتی می سوزم تو آب میشی ؟ 

شمع جواب داد :  

مگه میشه کسی که تو قلبمه بسوزه من اشک نریزم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟  

                                                                             امضا:مهدیس

به سلامتیش ...

به سلامتی اون پسری که... 

 ۱۰ سالش بود باباش زد تو گوشش هیچی نگفت  

۲۰ سالش شد باباش زد تو گوشش هیچی نگفت 

 ۳۰ سالش شد باباش زد تو گوشش زد زیر گریه  

باباش گفت : چرا گریه می کنی ؟ 

گفت : آخه اون وقتا دستت نمی لرزید ... 

به سلامتیش ... 

این دلیل نمی شه فمنیسم نباشما ... 

                                                              امضا:مهدیس 

وصیتنامه آرمان:..هرچی آرزوی خوبه مال تو...

سلام به همه ی دوستای خووووبم‏!‏‏!‏‏!‏چه خبر؟حال شما؟احوال شما؟ببخشید ترخخخدا‏!‏‏!‏ غیبت این سری خیلی طولانی شد و حالا هم بعد یه غیبت طولانی اومدم بگم که.....گفتنش سخته...ولی باید گفت..هرگفتنی.....ولی برای رفتن چاره ای جز گفتن نیست‏!‏..دوستای عزیزی که ما رو مثل داداش خودتون دونستید...داداش آرمان داره میره....میره تا خیلی از چیزها پا برجا بمونه...آرمان باید بره تا خاطره هاش...نوشته هاش..شعرهاش..بند یک اوین..و از همه مهمتر دوستی ها پابرجا بمونه...بعد رفتنم ۶ دانگ این وب به نام مهدیس خانوم...که عزیز ماست...خاطره هام هم...مال کسایی که دوستشون دارند....و هرچی آرزوی خوبه.......مال تو‏!‏‏!‏......گفته باشم‏!‏بعد از من کسی حق نداره مهدیس خانومو اذیت کنه‏!‏نگاه چپ...نگاهی جز به چشم خواهری....خلاصه گفته باشم،این مدل نگاه ها غدقن‏!‏‏!‏دلم نمیاد و نمیخاد که برم ولی......... باید رفت...این وب رو هم به مهدیس خانوم میسپارم....دلم میخاد به پر بازدیدترین وب تبدیلش کنه‏!‏‏!‏‏!‏  واسم دعا کنید....                                                                  با اینکه یه کوله ی خالی و خاکی بیشتر باخودم نمیبرم.......بااینکه مقصد خیلی دوره.....دلم خوشه که یه نفر منو دوست داره و هر وقت سرمو به عقب برمیگردونم،نمیبینمش‏!‏ پشت سرم قایم نمیشه...شونه به شونه کنارمه....حتی اگه نباشه هم......یادش فراموش شدنی نیست....                                                                                   میدونم که هر رفتنی  رسیدن نیست...ولی خودتون خوب میدونید، برای رسیدن راهی جز رفتن نیست............                                 امضا: آرمان............                                                

یه سوال در حد سوال مفهومی های فیزیک۲ ...

 اگه زندگی ما آدما مثه یه پازل باشه  

دوست داری     

                     چه طرحی داشته باشه ؟؟ 

                    کدوم قسمتشو اول بچینی ؟؟؟ 

                    چند تیکه باشه ؟؟؟ 

 اگه یکی بیاد داغونش کنه دوباره می چینیش یا ولش می کنی به حاله خودش ؟؟؟؟ 

 فکر می کنی چقدر وقت لازم داری تا بچینیش؟؟؟؟؟ 

  تک تکشو جواب بده ...                                                

                                                                           امضا: مهدیس